Η καινούργια και πολυαναμενόμενη ταινία του Πέδρο Αλμαδοβάρ με «πόνο και δόξα» μας ενθουσίασε. Μία ταινία τόσο προσωπική και συγκλονιστικά αληθινή που παρουσιάζει τους δαίμονες ενός Ισπανού σκηνοθέτη ονόματι Salvador Mallo. Η ταινία “Dolor y gloria” (Πόνος και δόξα) επιλέχτηκε για να εκπροσωπήσει την Ισπανία στα ‘Οσκαρ. Τον Σαλβαδόρ υποδύεται ο Αντόνιο Μπαντέρας σε μία ίσως από τις καλύτερες του ερμηνείες. Με τον ρόλο αυτό κέρδισε το βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας στις Κάννες.
Ο Αλμαδοβάρ με μία εξομολογητική διάθεση παρουσιάζει μέσα από το κείμενό του και τη σκηνοθετική του άποψη τους βαθύτερους πόθους, φόβους και λάθη που έχει ζήσει. Ο σκηνοθέτης αφημένος και κουρασμένος πλέον από τον χώρο του θεάματος έχει αποφασίσει να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ώσπου μια μέρα θα αναγκαστεί να ξανασυναντήσει έναν παλιό συνεργάτη του που υποδύεται ο Asier Etxeandi. Μέσα από την εκρηκτική τους σχέση ο Σαλβαδόρ θα αναθεωρήσει τη ζωή, τον πόνο και τη δόξα.
Μια ταινία που βασίζεται στις δυσκολίες της κάθε περιόδου της ζωής του σκηνοθέτη αφού μας ταξιδεύει ανάμεσα στην παιδική του ηλικία και το σήμερα. Βλέπουμε ένα παιδί που μεγαλώνει σε μια μικρή κοινωνία που δεν μπορεί να καταλάβει το ταλέντο και τις ιδιαιτερότητές του. Μια μητέρα που υποδύεται η πανέμορφη μούσα του Αλμαδοβάρ, Πενέλοπε Κρουζ. Το παιδί καταφέρνει να βρει τον δρόμο του προς την πρωτεύουσα και τη δόξα. Αυτή η δόξα όμως δεν έρχεται μόνη της. Όπως τις περισσότερες φορές λόγω των δυσκολιών διαχείρισης της επιφέρει και τον πόνο.
Στο «Πόνος και Δόξα» ο Πέδρο Αλμαδοβάρ χρησιμοποιεί την τέχνη ως ένα εργαλείο ψυχανάλυσης και κατανόησης πρωτίστος του ίδιου του εαυτού του. Τα κοινά στοιχεία με τον πρωταγωνιστεί του είναι εμφανή. Ακόμα και το διαμέρισμα στο οποίο διέμενε ο πρωταγωνιστής Σαλβαδόρ δεν είναι άλλο από το σπίτι του ίδιου του Αλμαδοβάρ.
Παίρνοντας την απόφαση να μιλήσει για τους προβληματισμούς, τους φόβους, τον εθισμό, τον έρωτα ο Αλμαδοβάρ ξεγυμνώνει την ψυχή του και χαρίζει πρόσβαση μέσα σε αυτήν στο κοινό του.
Μέσα από αυτή τη σπουδαία αφήγηση ο Αλμαδοβάρ συμφιλιώνεται με το παρελθόν του και το αγκαλιάζει γιατί ουσιαστικά χάρις αυτού του παρελθόντος έγινε ο αγαπημένος μας Πέδρο. Μια υπέροχη ταινία που αξίζει πραγματικά τον κόπο να δείτε.
