H Γιουνίς Καθλίν Γουέιμον (Eunice Kathleen Waymon), θα μείνει γνωστή στην ιστορία της μουσικής ως Nina Simone. Γεννήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1933 και απεβίωσε στις 21 Απριλίου 2003. Δεν ήταν μόνο μία Αμερικανίδα τραγουδίστρια (βραβευμένη με 15 grammy`s), στιχουργός και πιανίστρια. Επηρέασε το αμερικανικό κίνημα Πολιτικών Δικαιωμάτων και τις προσπάθειες της μαύρης κοινότητας της Αμερικής να βρουν μία θέση που θα βασιζόταν στην ισότητα. Η μουσική της μπορεί να χαρακτηριστεί ως τζαζ, μπλουζ, σόουλ και όχι μόνο. Μελωδίες και στοίχοι που αγγίζουν την ανθρώπινη ψυχή και τη μεταφέρουν στον νοσταλγικό αλλά και επαναστατικό κόσμο της Νίνα.
Γεννημένη στην πόλη Τράιον της Νότιας Καρολίνας μέσα σε μια φτωχή οικογένεια με οχτώ παιδιά κατάλαβε πως ο κόσμος που την περίμενε είναι σκληρός και ξεκίνησε να προετοιμάζεται για τις προσωπικές τις μάχες. Στα δέκα της έρχεται η πρώτη δημόσια εμφάνισή της όπου θα έπαιζε πιάνο στην εκκλησία της πόλης της. Φυσικά οι γονείς της δεν είχα το δικαίωμα να κάτσουν και να απολαύσουν την κόρη τους στη πρώτη σειρά όντας μαύροι. Υποχρεώθηκαν με την βία να δώσουν τις θέσεις τους σε λευκούς. Από εκείνη τη στιγμή η Γιουνίς θα καταλάβει πως τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν στην αμερικανική κοινωνία.
Μεγαλώνοντας και έχοντας ήδη μια σημαντική πορεία με το καλλιτεχνικό της όνομα Νίνα Σιμόν, τη δεκαετία του 1960 θα ασχοληθεί με το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων. Ήταν παρούσα σε διαδηλώσεις και εκδηλώσεις κατά του φυλετικού ρατσισμού. Τραγούδια της όπως τα “To Be Young, Gifted And Black”,το “Blacklash Blues”, το “Mississippi Goddam” (με αφορμή τη δολοφονία του μαύρου αγωνιστή Μέντγκαρ Έβερς και την έκρηξη βόμβας σε εκκλησία, στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα, όπου σκοτώθηκαν τέσσερα μαύρα παιδιά), το “I Wish I Knew How It Would Feel To Be Free” και το “Pirate Jenny” του Κουρτ Βάιλ θα εκφράσει τους προβληματισμούς και τον θυμό της. Συναισθήματα που κατέκλυζαν την μαύρη κοινότητα των Αμερικανών πολιτών που δεν άντεχαν άλλο την καταπίεση και τον διαχωρισμό που τους ασκείτο.
Ο εκρηκτικός της χαρακτήρας, η κατάθλιψη, αλλά και το αίσθημα του ακτιβισμού την οδηγούν το 1971 στο να φύγει από τις ΗΠΑ.
Επέστρεψε το 1978 όπου και συνελήφθη για φοροδιαφυγή. Δεν ήθελε να πληρώνει φόρους στο αμερικανικό κράτος ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Έζησε σε χώρες της Αφρικής και της Ευρώπης όπου και συνέχιζε να εκφράζεται μέσω της μουσικής της.
Το 1993 μετακόμισε στην Αιξ αν Προβάνς της Γαλλίας. Σε μία συναυλία της στην Αμερική το 1998 είχε δηλώσει στο κοινό πως αν θέλουν να την ξανακούσουν θα πρέπει να πάνε στη Γαλλία γιατί δεν είχε σκοπό να επιστρέψει ποτέ πια στην Αμερική.
Μετά από μια χρόνια μάχη που έδινε με τον καρκίνο έχασε τη ζωή της στις 21 Απριλίου 2003 στη Γαλλία.
Η κόρη της ταξίδεψε σε διάφορες χώρες της Αφρικής όπου και σκόρπισε τις σκόνες της.
